Urogroup

  Οι όγκοι της ουροδόχου κύστης, τα γνωστά θηλώματα, εμφανίζονται σε άνδρες και γυναίκες σε αναλογία 3 προς 1. Το πιο σύνηθες σύμπτωμα των όγκων αυτών είναι η αιματουρία, ενώ ο πιο σημαντικός παράγοντας κινδύνου εμφάνισης της νόσου είναι το κάπνισμα. Είναι ιδιαίτερα κακοήθεις όγκοι και έχει διαπιστωθεί πως καθυστέρηση στην εφαρμογή της κατάλληλης θεραπευτικής μεθόδου για περισσότερο από 90 ημέρες είναι δυνατό να οδηγήσει σε αλλαγή του σταδίου της νόσου προς το χειρότερο. Οι όγκοι της ουροδόχου κύστης χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στους Επιφανειακούς όγκους και στους Διηθητικούς όγκους. Οι επιφανειακοί όγκοι διακρίνονται στους όγκους χαμηλού κακοήθους δυναμικού και υψηλού κακοήθους δυναμικού. Οι επιφανειακοί όγκοι αντιμετωπίζονται ενδοσκοπικά με διουρηθρική εκτομή. Έχουν την τάση να υποτροπιάζουν αλλά και να εξελίσσονται σε διηθητικούς. Το κλειδί για την σωστή αντιμετώπιση των επιφανειακών όγκων είναι η καλή συνεργασία του ασθενή με τον Ουρολόγο του ώστε με σωστή και τακτική παρακολούθηση (κλινική εξέταση, υπερηχογράφημα, κυστεοσκόπηση) να αποφεύγονται τα χειρότερα. Οι διηθητικοί όγκοι της ουροδόχου κύστης, ανάλογα με το στάδιο της νόσου, είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν χειρουργικά (ριζική κυστεκτομή και εκτροπή των ούρων) σε συνδυασμό ή όχι με χημειοθεραπευτική αγωγή ή ανοσοθεραπεία.